Begin jaren zeventig maakte de massale afwijzing van hoogbouw plaats voor een proeftuin voor nieuwe woonvormen. Er werd een nieuw concept geïntroduceerd waarin de voordelen van laagbouw werden gecombineerd met de efficiëntie van dubbel grondgebruik. De slogan: ‘Gestapelde laagbouw: meergezinshuizen, maar dan gezellig’. Een voorbeeld van die tendens is het project Woondekken in Zoetermeer, ontworpen door architect Ton Alberts en opgeleverd in 1975. Het bevat 239 woningen in drie types. De split-level woningen zijn gesitueerd aan de randen van half-ondergrondse parkeergarages, grenzend aan zowel het dek als de grond. In het centrale gebied bovenop het dek liggen kleinere patiowoningen. Rondom deze complexen zijn reguliere rijwoningen geplaatst. Het dubbel grondgebruik met parkeren onder het woondek was bedoeld om een hoge woningdichtheid te bereiken tegen lage kosten. De architect streefde naar een mix van stedelijk en landelijk karakter door middel van stenige, levendige smalle straatjes op het dek in combinatie met brede, rustige groene gebieden aan de buitenranden. Vakmanschap, metselwerk, onregelmatig verspringende gevels, grote en kleine schuine dakvlakken zijn toegepast om een differentiatie van ruimtes te creëren en elk huis zijn eigen identiteit te geven.
Auteur:
Lidwine Spoormans
Tekeningen:
Polytechnisch tijdschrift nr. 33 (1978) en Wonen TABK nr 17-18 (1978)
Foto:
Marijke Helsloot, architectuurpunt Zoetermeer
Eerder gepubliceerd op:
Love 80’s Architecture
