Capelle aan den IJssel groeide in de periode na de Tweede Wereldoorlog uit van eenvoudig dijkdorp tot een volwaardige stad die de bevolkingsgroei van het nabije Rotterdam moest opvangen: van 9000 inwoners in het midden van de jaren vijftig tot 57.000 in 1988. De wijken Oostgaarde en Schollevaar, evenals delen van Schenkel en Capelle-West, kwamen tot stand in de post ’65 periode. Met name de wijken Oostgaarde en Schollevaar zijn overtuigende representanten van de periode van Verandering. De bouw van Oostgaarde begon in de periode waarin het functionalisme en de economische groei nog voorop stonden. Na de bouw van drie grote ERA-flats (1968-1970) langs de Abram van Rijckevorselweg werden algauw Team X-achtige structuren gemaakt zoals het verzorgingscomplex in de vorm van terrasflats aan de Baronie en gestapelde achthoekige woonblokken in baksteen in de Bergenbuurt. In Schollevaar, gescheiden van de overige wijken door de brede parkstrook van het Schollebos, zette de verandering nog verder door met de bouw in voornamelijk (gestapelde) laagbouw en woonerven, waarbij het groen tot diep de wijk indringt.

In het Verhaal van Capelle is de ruimtelijke ontwikkelingsgeschiedenis van de stad na 1945 – dus Wederopbouw én Post 65 – in kaart gebracht. In het Verhaal wordt een overzicht gegeven van de cultuurhistorische bijzonderheden van de verschillende wijken uit deze voor Capelle vormende periode. Het Verhaal werd geschreven aan de hand van literatuuronderzoek, kaartanalyse, archiefonderzoek, veldwerk en interviews – in samenwerking met architectuurhistorica Noor Mens. Naast de cultuurhistorische ontwikkelingsgeschiedenis van Capelle, zijn er bijzondere complexen en projecten in het Verhaal opgenomen, die ook op een speciale GIS-kaart zijn gezet. Tot slot is er en participatieworkshop gehouden met de raadscommissie Stadsontwikkeling en -beheer van de gemeente Capelle, waar zij hun eigen top- en aandachtsprojecten naar voren brachten.