Gaandeweg de jaren zestig krijgt iedereen steeds meer vrije tijd. Daardoor ontstaat meer behoefte aan nieuwe gebouwen voor muziek, dans, drama, film en kunst. De verheven cultuurtempels van weleer krijgen gezelschap van laagdrempelige gebouwen. Daar wordt cultuur en kennis verbreid onder brede lagen van de bevolking. Toegankelijkheid is destijds ook een belangrijk thema voor het Museum Kröller-Müller in ‘Het Nationale Park De Hoge Veluwe’. Sinds halverwege de jaren zeventig is het museum voor iedereen te bereiken met gratis Witte Fietsen. Bij aankomst maakt de entreeluifel van de nieuwe uitbreiding een uitnodigend gebaar. De glazen puien van vloer tot plafond bieden een aanlokkelijk inkijkje. Binnen verbindt de centrale gang achtereenvolgens de dienstruimtes, de ontvangst, de winkel, de expositieruimtes, de patio, het restaurant en de grote tentoonstellingszaal. De heldere hoofdvormen en het kleurloze beton, staal en aluminium bieden een rustige achtergrond voor de geëxposeerde kunst. De verspringende wanden, de grote kijkvensters en het terras van het verdiept gelegen restaurant zorgen voor de ruimtelijke overgang naar buiten. Die connectie is cruciaal want buiten gaat de indrukwekkende beeldencollectie een relatie aan met de aangelegde tuin, het gearrangeerde park en het natuurlijke bos.
Auteur:
Leon van Meijel
Fotografie:
Gert Jan Koster
Tekeningen:
Bouwarchief Ede
Eerder gepubliceerd in:
Leon van Meijel, Post ’65-erfgoed in de gemeente Ede (1965-1990): 30 alledaagse en uitzonderlijke iconen, Ede / Nijmegen, 2023
