Als een zeeschip naast de Westerschelde verheft het stadhuis van Terneuzen zich boven de Scheldedijk. Voor het ontwerp van dit nieuwe stadhuis werd Jaap Bakema van Van den Broek en Bakema Architecten aangezocht. In 1962 begon hij met zijn ontwerp, waarna de bouw uiteindelijk in 1969-1972 plaatsvond. Bakema koos voor een solitair staand autonoom gebouw met een schroefvorm en splitlevels. Dat laatste had hij al bij zijn ontwerp voor de aula van de TU in Delft (1962-1965) toegepast en de schroefvorm in het tijdelijke gebouw voor de wereldtentoonstel­ling in Osaka in 1970.

Hij ontwierp een gebouw met een in het werk gestorte kern en kruisvormig op splitlevel gegroepeerde bouwvolumes. Met op de vijfde verdieping de burgerzaal met wijds uitzicht over de Westerschelde en helemaal bovenop een via een buitentrap bereikbaar uitzichtplateau. Voor de uitkragingen gebruikte hij liggers van voorgespannen beton. Voor de verdere materialisatie betonelementen en wanden van betonsteen. Het gegoten beton werd ruw uit de kist gelaten als beton brut. De kozijnen werden in hardhout uitgevoerd. Op de derde verdieping kwam nog wat op een pergola leek, maar benut kon worden voor een uitbreiding van 50 personen voor het stadhuis dat op 110 arbeidsplaatsen was berekend.

Het gebouw is door zijn robuuste vorm met veel betongebruik een belangrijk voor­beeld van het Brutalisme.