Om het platteland van drinkwater te kunnen voorzien werd, net als in de rest van Nederland, een leidingnetwerk uitgerold. Om voldoende druk op de waterleidingen te houden, werden op geregelde afstanden ‘opjaagstations’ gebouwd, soms in combinatie met ‘reinwaterkelders’, waar schoon drinkwater op voorraad werd gehouden. De eerste opjaagstations ontstonden rond 1920.

In 1975 werd door P. Bouwens van Waterleidingmij. Oost-Brabant een ontwerp gemaakt voor een opjaagstation bij Deurne, bestaande uit een klein rechthoekig gebouwtje dat half zou worden ingegraven (opjager) en twee geschakelde betonnen kelders onder een talud (reinwaterkelders). De bouw van het station was nodig door de toenemende vraag naar drinkwater, in combinatie met de schaalvergroting van met name de veeteelt in dit gebied.

Sinds de bouw heeft het gebouw nauwelijks wijzigingen ondergaan. De waarde is vooral cultuurhistorisch van aard.