Onder invloed van de nieuwe parken in Barcelona en Parijs wordt gaandeweg de jaren tachtig groenaanleg in de stad bijna een architectonische opgave. Landschapsarchitecten experimenteren met formele structuren, open zichtlijnen, geometrische vormen, historische citaten, onderhoudsarme beplanting, kunstzinnig straatmeubilair en kleurrijke bestrating. Al die aspecten zijn bijeengebracht op deze twee pleinen.
Het zogeheten ‘Olifantenplein’ aan de Kennedydreef bestaat uit een rechthoekig gazon met boomgroepen. De doorsteek halverwege is feestelijk uitgewerkt met sierbestrating, twee rijen olifanten, een golvende verhoging en pylonen met vlaggen. Het plein ’Rietsigaar’ aan de Hattasingel even verderop bestaat uit een ovaalvormige wal met bomen en een verdiept gazon met halverwege een doorsteek met sierbestrating en golvende pergola. Dezelfde motieven zijn ook toegepast bij de bordestrap tegen de geluidswal.
Deze sfeervolle en opvallende plekken vormen een welkome afwisseling in deze verder behoorlijk krappe en ‘grijze’ woonbuurt. De ongebruikelijke pleininrichting bevordert bovendien spel en ontmoeting. Dat was een speciale wens van de bewoners die destijds mee mochten praten in het ontwerpproces.
Auteur:
Leon van Meijel
Fotografie:
Gert Jan Koster
Tekeningen:
Bouwarchief Ede
Eerder gepubliceerd in:
Leon van Meijel, Post ’65-erfgoed in de gemeente Ede (1965-1990): 30 alledaagse en uitzonderlijke iconen, Ede / Nijmegen, 2023
