De Lotus, Zoetermeer

‘Het is door stedebouw dat de architectuur weer kan opbloeien en niet andersom’ stelde architect Carlos Weeber, toen hij zich fel keerde tegen de Kleinschaligheidsarchitectuur van de jaren zeventig. In zijn filosofie mochten er allerlei leuke ‘architectuurvormpjes’ worden gemaakt, maar diende eerst de stedenbouwkundige ondergrond in orde te zijn. En die ontbrak volgens Weeber in de wijken van de jaren zeventig. Zijn opvattingen sloten goed aan bij de economische crisis en het klimaat van bezuinigingen begin jaren tachtig, en hij kreeg zijn zin. De wijk Seghwaert, nota bene Zoetermeers kleinschaligheidswijk bij uitstek, werd zo afgerond met dit ‘neorationalistische’ project. De Lotus, ontworpen in 1982, werd boegbeeld van de omslag in Zoetermeer. De naam roept oosterse associaties op, en vanuit de lucht is inderdaad een lotusvorm te herkennen, maar wie op de Weidedreef gaat kijken ziet eerder een lange muur met repeterende gevelopeningen. Weeber ging daarbij uit van verregaande standaardisatie, maar de privatisering van de woningen in de afgelopen veertig jaar, met eigen kleurtje, voordeurtje en soms zelfs raamindelingen zal hij tegenwoordig waarschijnlijk met een brede glimlach bekijken…