Met de oplevering van het lichtgele Pompenburg (1977-1981) kwam een kwalitatief hoogwaardige U-vormige galerijflat met sociale woningbouw in het hart van Rotterdam tot stand. Het lichtkleurige appartementengebouw ligt op steenworp afstand van het Hofplein en de Coolsingel. Het was typerend voor de sociaaldemocratische gemeentepolitiek uit de jaren 1970, dat volop werkte aan de verlevendiging van de binnenstad, om op zo’n prominente plek woningwetwoningen te bouwen. Met het nadrukkelijke gebouw van 14 bouwlagen maakte architect Carel Weeber in één slag voorgoed de sociale woningbouw zichtbaar in het toen nog kil bevonden zakencentrum van Rotterdam.
Ondanks luid protest ziet het er naar uit dat het beeldbepalende pand met zijn krachtige vorm en uitstraling wordt gesloopt ten gunste van drie hoge torens (plan Rise). Ondanks het feit dat de woningen in Pompenburg in goede conditie zijn: slechts een paar jaar geleden zijn ze door Havensteder grondig gerenoveerd en verduurzaamd tot energielabel A. Ondanks het feit dat afbraak van zo’n robuust gebouw na 40 jaar kapitaalvernietiging betekent en totaal niet duurzaam is. Ondanks het feit dat de karakteristieke Pompenburgflat bijdraagt aan de gelaagdheid van de stad. Ondanks het feit dat bewoners er een gemeenschap vormen rondom de gemeenschappelijke daktuin.
Joosje van Geest
https://www.versbeton.nl/2022/11/behoud-de-pompenburgflat-als-beeldbepalend-erfgoed-van-na-1965/
https://robertjandekort.nl/column-5
foto: Het Nieuwe Instituut
