De westelijke uitbreiding van Lunteren uit de jaren zeventig en tachtig heeft een sterk stedenbouwkundig motief. De Reeënlaan is de centrale hartader van de buurt. Deze route wordt richting de dorpsrand begeleid door enkele plantsoenen die steeds groter worden. Deze reeks vormt een groene wig die vanuit het buitengebied de dorpskern insteekt. Halverwege de Reeënlaan ligt het tweede voorzieningencentrum van het dorp bestaande uit een kerk, kantoor, politiebureau en een basisschool.
Openbare basisschool ‘De Sprong’ is ontworpen op het stramien van een honingraatpatroon. Dat patroon van regelmatige zeshoeken is in de periode 1965-1990 uitermate populair als stramien om een gebouw op te ontwerpen. Daarmee wordt de gebruikelijke haakse hoek van 90 graden ingeruild voor afgeschuinde hoeken van 120 graden. Gebouwen zijn niet meer rechthoekig maar krijgen een brokkelige omtrek en zeszijdige vertrekken in wisselende groottes. De functionele hoofdopzet van dit schoolgebouw bestaat uit een centrale aula met aan de ene kant drie en aan de andere zijde vier klaslokalen rond een open documentatiecentrum. De zeshoekige ruimtes zijn in beginsel hiërarchie- en richtingloos. Dat benadrukt de gelijkheid van de leerlingen. De grootte van de klaslokalen en de aula sluit aan op de maat van respectievelijk het individuele kind en de collectieve groep. De speelse rangschikking van lokaal, gang, documentatie en aula refereert in het klein aan de leefomgeving van woning, straat, hof en dorpsplein.
Auteur:
Leon van Meijel
Fotografie:
Gert Jan Koster
Tekeningen:
Bouwarchief Ede
Eerder gepubliceerd in:
Leon van Meijel, Post ’65-erfgoed in de gemeente Ede (1965-1990): 30 alledaagse en uitzonderlijke iconen, Ede / Nijmegen, 2023