In 2022 is het vijftig jaar geleden dat de Floriade werd gehouden op het terrein aan de Amstel dat nu bekend staat als het Amstelpark. Het park is bij Amsterdammers niet alleen mateloos populair, vanuit cultuurhistorisch oogpunt is het een uniek onderdeel van de Amsterdamse (en Nederlandse) parkencollectie. De uitkomst van het onderzoek was voor de gemeente Amsterdam aanleiding dit Post65-park de status van gemeentelijk monument te geven.

Het Amstelpark is in de jaren dertig – toen ook in Nederland steeds grotere expo’s gehouden werden – bedacht als een bijzondere grootstede­lijke voorziening: een permanent tentoonstellingster­rein in de buitenlucht. Pas aan het einde van de jaren zestig werd het daadwerkelijk ontworpen en aangelegd. Het is een unieke typologie, die in het park nog te herkennen is aan de extreem brede paden, bruggen en trappen. Het landschap is ontworpen op effect. In het Amstelpark blijf je wandelen van verrassing naar verrassing, of zoals landschapsar­chitect Henk Barkhof het noemt: ‘van hoofdstuk naar hoofdstuk’. Andere voorbeelden van een dergelijk terrein zijn er in de Nederlandse planningsgeschie­denis niet. Dat het Amstelpark grotendeels is gestold in het eerste evenement – de Floriade 1972 – draagt bij aan het specifieke verhaal van deze plek. Het maakt het park enig in zijn soort.

Hoe als gemeente om te gaan met deze bijzondere erfenis? We maakten essentiekaarten waarop de structuren, tuinen en gebouwde objecten zijn aangegeven die bepalend zijn voor wat het Amstelpark vanuit cultuurhistorisch en ruimtelijk oogpunt eigen en bijzonder maakt. De manier waarop het Amstelpark destijds is ontworpen, met een sterk raamwerk waarbinnen wisselende invullingen mogelijk zijn, geeft een duidelijk kader voor verandering aan.

Bekijk hier het item dat tv-programma BinnensteBuiten maakte.